انتقام

هر کس که یکیو از دست می‌ده احتیاج داره از یه نفر انتقامشو بگیره؛ اگه کسیو پیدا نکرد،‌ انتقامشو از خدا می‌گیره. اما در آفریقا،‌ در ماتوبو، [اعضای قبیله‌ی] «کو» معتقدن که تنها راه پایان دادن به سوگ، نجات یه زندگیه. موقعی که کسی به قتل می‌رسه، یه سال عزاداری به مراسمی ختم می‌شه، که ما بهش می‌گیم «محاکمه‌ی مرد در حال غرق شدن». شب تا صبح کنار رودخونه یه مهمونی برگزار می‌شه. سحرگاه، قاتلو می‌ذارن تو یه قایق. می‌برنش وسط آب و پرتش می‌کنن تو آب. دستاش بسته‌اس تا نتونه شنا کنه. اون وقت خونواده‌ی مقتول باید انتخاب کنن. می‌تونن بذارن اون غرق شه، یا که نجاتش بدن. افراد قبیله معتقدن که اگه خونواده‌ی مقتول اجازه بدن قاتل غرق شه، اون وقت به عدالت رسیده‌ان، اما بقیه‌ی عمرشونو در عزا به سر می‌برن. اما اگه نجاتش بدن، اگه بپذیرن که زندگی همیشه عادل نیست ... همون عمل می‌تونه غم‌شون رو از بین ببره. خون‌خواهی شکل سستی از عزاست.

پ.ن.

۱. متن فوق قسمتی از دیالوگ فیلم Interpreter است که این‌جا می‌توانید متن انگلیسی آن را ببینید.

۲. به قول بزرگی (احتمالا کاترین پاندر) ما قربانی قربانی‌ها هستیم.

نقاش و نقاشی ۲

تا به حال شده از دیدن خلاقیت و ذهن باز یک نفر، از گوشه‌ی لک و لوچ‌تان، کف و خون سرازیر شود؟ آن هم کسی که فقط ۱۸ سال سن داشته باشد. قبلا درباره‌ی یکی از کارهای آلن بکر نوشته بودم؛ این‌جا. امروز متوجه شدم قسمت دوم نقاش و نقاشی‌ را هم خلق کرده و در صفحه‌اش گذاشته. وقتی دیدم، خواستم خدمتش شرف‌یاب شوم که فقط عرض کنم که:‌ «بابا، تو دیگه کی هستی...».

این اثر را می‌توانید در این صفحه ببینید و یا مستقیما از این‌جا دانلود کنید؛ حجمش ۱/۴ مگا بایت است. خودش می‌گوید ساختن‌اش ۵ ماه زمان برده...

دعای آرامش

خدایا،

آرامشی عطا کن،
تا بپذیرم آن‌چه را که نمی‌توانم تغییر بدهم.

شهامتی،
که تغییر دهم آن‌چه را که می‌توانم.

دانشی،
که تفاوت این دو را بدانم.

مرا فهم ده،
تا متوقع نباشم، دنیا و مردمانش، مطابق میل من رفتار کنند.

پاپیون

ای تبعیدی بی‌گناه، آن زمان که شیرجه‌ی جانانه‌ات را زدی، به غیر از «لویی دگا»ی ناامید که اندکی خیره ماند و خیلی زود رفت تا به روزمرگی‌اش برسد، تبعیدی دیگری نیز بالای صخره، مبهوت، ایستاده بود. کارها صورت دادی. با هر آن‌چه از جنس سرباز بود و موج و کوسه، جنگیدی. زنده ماندن یا مردن برایت مهم نبود، مهم آزادی بود. «دگا» کاری صورت نداد، چندان هم اندیشه نکرد. اما آن فرد سوم … آن تبعیدی دیگر، پس از شیرجه‌ات تا ساعت‌ها،‌ با حسرت، خیره به تو باقی ماند؛ دور شدنت را نگاه کرد،‌ تا در افق نقطه‌ای شدی. از سرباز نمی‌ترسید، که سرنیزه هیچ گاه مانع آزادگی نبوده. تمام ترسش از موج بود و کوسه. همان‌جا ماند و موج‌ها را نگاه کرد و شمرد مانند تو:‌ «امواج در هفت رشته می‌آیند…». آن فرد سوم، همان‌جا ماند، با «قصد دارم‌» ها زیست، و کاری صورت نداده … مرد.

پ.ن: قطعه‌ای از موسیقی متن فیلم پاپیون (۲ مگ)

محبوب‌ترین

می‌گفت: محبوب‌ترین فرد زندگیم، قاتل من است.

پرسیدم: چرا؟

گفت: چون او تنها کسی است که به خلوت تنهایی‌ام سرخواهد زد، بی آن‌ که شاهد رفتنش باشم.

Secret Garden

عمیق‌ترین مفاهیم در سکوت شکل می‌گیرند؛ با سکوت منتقل می‌شوند. بهترین‌های جهان بی‌کلام‌اند. مانند این دو که بهترین وصف بدون کلام‌اند بر حال و هوایم در این چند روزه...

Song from a Secret Garden (.wma 849K)

Nocturne (.wma 766K)

 

تلاش برای تغییر دادن دیگران

تلاش برای تغییر دادن دیگران معمولا ایده‌ی خوبی نیست. (به نظر این حقیر هیچ وقت ایده‌ی خوبی نیست):

http://success-and-happiness.net/change-people.html

 

مرگ

تا به حال دیده‌ای وقتی دو کودک بر سر یک بستنی دعوا می‌کنند، هر دو به امید کیفور شدن از خنکی و شیرینی آن، گلاویز می‌شوند، فریاد می‌زنند و یکدیگر را پس می‌زنند. اما آن‌که قوی‌تر است، یا آن‌که سنگ‌دل‌تر است، یا آن‌که زودتر به بستنی می‌رسد، یک تُف یا یک لیس یا یک گاز یا هر گندی که در توانش است به بستنی می‌زند و درست همان کاری را می‌کند که آن‌که زورش نرسید یا دیر رسید از ته دل بگوید «اَی»؛ چندشش بشود. که چه؟ که دل بِکَنَد. گاهی جبر می‌تواند تو را مجبور به دل کندن کند. مثل کسی که مشتی آب در دستش نگه داشته و دل به تصویر خودش بر آب بسته؛ اما باریکه‌های آب، آرام، آرام، از لای انگشتانش به زمین می‌ریزند و تصویر به همراه قطرات آب، در خاک محو می‌شود. و یا عاشقی که جسد بی‌جان معشوقه‌اش را در بر گرفته و سردی‌اش را نادیده می‌گیرد و اجازه نمی‌دهد دفنش کنند؛ اما جسد بی توجه به مویه‌های عاشق، آرام، آرام، می‌پوسد و می‌گندد و بوی تعفن می‌گیرد.

آن عاشق تویی و آن معشوقه نیز تو. کالبدی که تنگ در برش گرفته‌ای، کالبد تو، بی اذنی از تو، «عاقبت خاک خواهد شد؛ از رخ آینه‌ها هم پاک خواهد شد؛ چون غباری گیج، گم، سرگشته در افلاک خواهد شد»^۱. و تو ناتوان مطلق، هیچ نمی‌توانی بکنی جز این که به جبر، دل بِکَنی.

پ.ن.

۱. قسمت پایانی شعر «سوقات یاد» از دفتر «بهار را باور کن» از فریدون مشیری، با این تفاوت که به‌جای «خواهد شد»، «خواهی شد» آمده.

۲. خوشا به حال کسانی که بعد از مرگ بر سر کالبد پوسیده‌ی خود مرثیه می‌خوانند، نه قبل از آن.

چراغی در افق

به پیشِ رویِ من تا چشم یاری می‌کند دریاست.
چراغِ ساحلِ آسودگی‌ها در افق پیداست.
درین ساحل، - که من افتاده‌ام، خاموش -
غمم دریا،
دلم تنهاست!
دلم بسته در زنجیر خونینِ تعلق‌هاست!

 

خروش موج، با من می‌کند نجوا:
که: «هر کس دل به دریا زد،
رهایی یافت؛ ...
... هر کس دل به دریا زد
رهایی یافت!...»

 

مرا آن دل که بر دریا زنم، نیست
زپا این بند خونین برکَنم نیست!
امیدِ آن که جانِ خسته‌ام را
به آن نادیده ساحل افکنم نیست!

 

فریدون مشیری

۱۳۴۱

نقاش و نقاشی

محصل راهنمایی که بودم، علی طاهری و عماد شکوهی و گاهی هم من می‌نشستیم و روی برگ‌برگ هر کتابمون، در حاشیه، یه گوشه، صفحه به صفحه، از اون آدمکا می‌کشیدیم که همه وجودشون چند تا دونه پاره‌خط بود و یه دایره کوچک توخالی به جای کله‌شان. آدم‌های ساده‌ای بودند؛ اما وقتی صفحه به صفحه کنار هم می‌چیندیشون و بعد سریع صفحه‌ها رو ورق می‌زدی، این آدم‌های ساده جان می‌گرفتند و این طرف و آن‌طرف می‌رفتند و خلاصه همان کاری را می‌کردند که ما برایشان تقدیر کرده بودیم. چه لذتی داشت! گاهی صد صفحه نقاشی کوچک لازم بود تا چند ثانیه خدایی کنی و حسابی کیفور بشوی. بعد یک سری دیگر در آن گوشه کتاب می‌کشیدیم، پر که می‌شد کتاب را آن‌طرفی می‌کردیم، اگر کتاب دیگر جای خالی نداشت، خوب، یک کتاب دیگر برمی‌داشتیم. آدمک‌ها گاهی فوتبال بازی می‌کردند و از آن گل‌های استثنایی می‌زدند یا با هم می‌جنگیدند و هم‌دیگر رو می‌کشتند. ایده‌ها یا از کارتون فوتبالیست‌ها می‌آمد که آن زمان پخش می‌شد، یا از بازی Combat. کارهای من که به خوبی علی و عماد نبود، این دو هم ذهن خلاق‌تری داشتند و هم نقاشی سرشان می‌شد. این دو وقتی آدمکی رو می‌کشتند خونش رو هم می‌ریختند یا گل‌هایی می‌زدند که دوربین با توپ به سمت دروازه می‌رفت و بعد تور رو هم پاره می‌کرد. خلاصه دورانی بود.

چندی پیش این صفحه رو دیدم با اثری از Alan Becker. فلشی که گذاشته من رو یاد اون روزها انداخت. اما از همه جالب‌تر تا پای جان جنگیدن «قربانی» این اثر بود با تقدیر. تقدیری که در نهایت پیروز شد و از «قربانی» یک خاطره ساخت در ذهن این قربانی.

لینک مستقیم فلش برای دانلود (1.3 MB)