دوگانه باوری

دانستن و ندانستن، آگاه بودن از حقیقت مطلق و در عین حال گفتن دروغ‌های ساخته شده،‌ داشتن دو عقیده‌ی متضاد در یک زمان و آگاهی از این امر که با هم در تضادند و باور داشتن به هر دوی آن‌ها، به کار گرفتن منطق علیه منطق، نقض کردن اخلاق و در عین حال ایمان داشتن به آن، باور داشتن به این که دموکراسی محال است و «حزب» پاسدار دموکراسی است، فراموش کردن، فراموشی هر آن‌چه لازم است، پس آن‌گاه دوباره بازگرداندن آن به حافظه در لحظه‌ای که مورد نیاز است و سپس فراموش کردن آن به فوریت، و بالاتر از همه،‌ منطبق ساختن همان روند به خود روند – چشمه‌ی اصلی بازی همین بود: آگاهانه القای ناآگاهی کردن و آن‌گاه، بار دیگر، ناآگاه شدن از عمل هیپنوتیزمی که به کار برده بودی. حتی فهمیدن واژه‌ی «دوگانه باوری» متضمن به کارگرفتن «دوگانه باوری» بود.

۱۹۸۴ – جورج اورول – ترجمه‌ی صالح حسینی